Leene Communicatie bestaat 20 jaar. Om dit te vieren laten we de komende maanden twintig collega’s en oud-collega’s aan het woord over ons bureau, ons werk en het communicatievak. Onder het motto ‘twintig over twintig’ blikken zij in twintig vragen terug op twintig jaar Leene én kijken ze naar wat de ontwikkelingen binnen ons vak betekenen voor de komende twintig jaar. In dit blog onze oud-collega: Sybren Visser.
1. Wil je je eens voorstellen?
Mijn naam is Sybren Visser, ik ben 46 jaar en woon met mijn geliefde en puberdochter in Houten.
2. Van wanneer tot wanneer werkte je bij Leene Communicatie?
Ik werkte drie jaar bij Leene Communicatie, van 2007 tot 2009 geloof ik. Toen ik er kwam heette het nog Leene.txt.
3. Wat deed je binnen het bureau?
Ik werkte bij Leene Communicatie als PR-adviseur.
4. Voor welke opdrachtgevers/projecten?
Voor klanten die zich met duurzaamheid bezighielden: Rotterdam Climate Initiative, Klimaatbureau Rotterdam, SenterNovem (het latere Agentschap NL), en meer van dat soort opdrachtgevers. Het was in de tijd dat er gratis spaarlampen aan Rotterdammers werden uitgedeeld om aandacht te vestigen op duurzaamheid.
5. Wat was voor jou de belangrijkste gebeurtenis in de afgelopen 20 jaar?
De belangrijkste dingen zijn de onomkeerbare, dingen die gaan over leven en dood. In de afgelopen twintig jaar overleed mijn vader en een paar jaar later verongelukte een vriend. Maar het allerbelangrijkste was een feest: de geboorte van mijn dochter.
6. Wat doe je nu?
Ik werk nu als communicatieadviseur bij de vakbond CNV Zorg en Welzijn.
7. Wat voor bureau was het toen jij er werkte?
Leene was een echt tekstbureau. Liever lekker praktisch bezig dan grote plannen hebben, alhoewel er natuurlijk wel over grote plannen werd meegedacht. Job schreef graag speeches voor burgemeester Opstelten en wethouder Harbers, Gert Jan groef al schrijvende Ruimte voor de Rivier, Steffart kende diverse journalisten persoonlijk en hielp klanten in het FD. Lieuwe, Janneke en Niels maakten video’s op een zelfgetimmerd rijdend statief. Leene was een bureau met collegialiteit en oprechtheid hoog in het vaandel. Zozeer dat ik me jaren later de namen van de collega’s van toen nog makkelijk voor de geest haal.
8. Welke collega’s zijn je het meest bijgebleven en waarom?
Rooz liet mij onlangs – ik overwoog om de stap naar het docentenvak te maken – een dag meekijken terwijl zij haar werk voor de klas deed. Je moet het maar durven! Ik vond dat ongelooflijk moedig en sterk. En ik vond haar goed lesgeven.
9. Wat heb je geleerd bij Leene Communicatie?
Dat tomatensap drinken voor de lunch goed is voor je lijn. En dat anderen beter zijn in tafelvoetbal dan ik. Ik noem geen namen.
10. Met welk gevoel kijk jij terug op die tijd?
Wat voorop staat is de herinnering aan het prettige contact met collega’s. Misschien ben ik wat minder optimistisch geworden over de klimaatambities van opdrachtgevers van toen. Als een gemeentebestuur de ambitie uitsprak om 50% CO2 te verminderen, dacht ik dat men echt CO2-reductie wilde realiseren. Nu denk ik soms in een cynische bui: men wilde vooral graag geloofwaardig klinken bij het uitspreken van de ambitie.
11. Wat was er toen/vroeger in de communicatiewereld helemaal anders dan tegenwoordig?
Twitter deed het nog. Gewoon als bron van informatie en als netwerk. En ik heb het gevoel dat verhalen zich nog wat minder grillig en stormachtig ontwikkelden dan tegenwoordig.
12. Wat was je grootste blunder, lachwekkende situatie of uitglijder?
Ik ben ooit vergeten om een persbericht te versturen. Belde de opdrachtgever na een paar uur: “waar blijft het?!”.
13. Wat heb je toen nooit durven zeggen, maar wil je alsnog met ons delen?
De dingen die gezegd moesten worden, heb ik wel gezegd.
14. Wat maakt Leene Communicatie volgens jou uniek?
Zoals ieder bedrijf wordt het uniek door de mensen die eraan verbonden zijn. En de sfeer die intern heerst. Ik heb me bij de collega’s altijd thuis gevoeld.
15. Wat was het leukste Leene-uitje waar je ooit bij was en waarom (vertel eens…)?
Ik herinner me niet veel meer van die uitjes. Iets met Ardennen, maar ik herinner me vooral de fijne gesprekken met collega’s onderweg terug.
16. Wat is volgens jou de belangrijkste communicatietrend van dit moment?
Doordat voor journalistiek steeds minder mensen en middelen beschikbaar worden gesteld, nemen de persvoorlichters en PR-adviseurs het spel over. Ik maak me daar weleens zorgen over. Want wie vertelt dan het verhaal waarvoor niet wordt betaald?
17. Waar zou Leene Communicatie zich volgens jou de komende 20 jaar op moeten richten?
Op het eerlijke verhaal. Niet als verjaarde campagneslogan, maar omdat er in de maatschappij behoefte is aan vertrouwen: in overheden, publieke instellingen en bedrijven. En in mensen.
18. Hoe zie jij de communicatiewereld over 20 jaar?
Ik ben bezorgd over de werking van geld op de branche: ik zie een hellend vlak waar commercie steeds meer grip krijgt op de communicatie. Denk aan influencers die zich laten betalen om mening X of product Y te promoten. Zzp’ers worden ingevlogen om de wens van de baas te verwoorden en zijn als eenpitter minder krachtig dan hun opdrachtgevers.
Ik gun ons kikkerlandje een communicatiebranche met een actieve rol in het terugbrengen van oprechte dialoog. De uitdagingen zijn groot genoeg – communicatie moet gaan over zenden én luisteren. En dan gezamenlijk kiezen voor de beste weg vooruit.
19. Naar wie ben je benieuwd en wat zou je die persoon willen vragen?
Ik heb met sommige oud-collega’s nog contact. Van iedereen ben ik benieuwd: hoe gaat het met je?
20. Wat is je wens voor Leene Communicatie?
Ik heb wensen voor mensen. Leef gezond. Kies bewust. Je kunt misschien niet alles worden wat je wilt (ken je dat liedje ‘Meemaken’ van Yentl en de Boer?), maar zorg wel dat je je altijd kunt verzoenen met wie je bent en wat je doet.
